Leczymy bez bólu

W przypadku zaawansowanej próchnicy z zapaleniem, martwicą lub zgorzelą stosujemy leczenie endodontyczne. Leczenie kanałowe polega na dokładnym usunięciu zainfekowanej lub martwej miazgi, odkażeniu kanałów, a następnie szczelnym wypełnieniu oczyszczonych kanałów odpowiednim materiałem. Leczenie przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, w związku z czym jest całkowicie bezbolesne. Przy odpowiedniej pielęgnacji i kontroli takie leczenie pozwala na długotrwałe utrzymanie własnego zęba w jamie ustnej, który można wzmocnić wkładem koronowo-korzeniowym i koroną protetyczną.

Odbudowa zębów leczonych kanałowo

Rekonstrukcja korony zęba po leczeniu kanałowym powinna być wykonana jak najszybciej, po wcześniejszym upewnieniu się, że kanał został prawidłowo wypełniony. Opóźnianie odbudowy zęba, naraża go na dodatkowe uszkodzenia takie jak złamanie ocalałych ścian korony lub korzenia, powstanie próchnicy, reinfekcję kanału. Może też doprowadzić do utraty zęba. W przypadku konieczności odroczenia dalszego leczenia zęba, należy go zabezpieczyć przed zainfekowaniem kanału oraz mechanicznym uszkodzeniem korony. W dalszym postępowaniu z zębem leczniczym rozważa się:

• rekonstrukcję korony
• ponowne leczenie kanałowe
• leczenie periodontologiczne
• zabiegi chirurgiczne (resekcja wierzchołka korzenia, hemisekcja, radektomia)
• repozycję ortodontyczną (między innymi ekstruzja korzenia)
• obserwację zęba i monitorowanie przebiegu leczenia
• ekstrakcję

Do najważniejszych czynników wpływających na wybór metody leczenia należą:

• wyniki oceny zachowanych tkanek zęba tworzących korzeń i koronę
• rodzaj zęba (siekacz, kieł, przedtrzonowy, trzonowy)
• budowa korzeni i kanałów
• poprawność wypełnienia kanałów korzeniowych
• możliwość ponownego leczenia kanałowego
• wyniki oceny tkanek okołowierzchołkowych
• stan higieny jamy ustnej
• wyniki oceny przyzębia brzeżnego
• stopień rozchwiania zęba
• ustawienie zęba w łuku i względem zębów przeciwstawnych
• plany leczenia protetycznego
• uzupełnienia protetyczne używane przez pacjenta
• kolor i przebarwienia korony zęba
• potrzeby pacjenta

Metody odbudowy korony zęba leczonego kanałowo

Zęby leczone kanałowo mogą być odbudowane bezpośrednio w jamie ustnej lub stać się podstawą do osadzenia protezy stałej lub ruchomej. Metody odbudowy korony zęba leczonego kanałowo:

• materiały plastyczne – zalecana jest przy niewielkich zniszczeniach
• wkłady koronowe typu inlay i onlay - stosowane w zębach bocznych, pod warunkiem zachowania odpowiedniej ilości tkanek zęba
• sztyfty prefabrykowane (metalowe, tytanowe, z włókien węglowych, z włókien szklanych, ceramiczne) – po zacementowaniu wkładu do kanału, rekonstruuje się zrąb korony w jamie ustnej odpowiednim materiałem kompozytowym i pokrywa koroną protetyczną
• wkłady koronowo-korzeniowe lane – polecane są przy sporym zniszczeniu korony zęba i przy owalnych w przekroju kanałach, używa się wkładów pojedynczych do zębów jedno lub wielokorzeniowych z równolegle opracowanymi kanałami, a także dzielone odnośnie zębów wielokanałowych mających rozbieżny układ kanałów, wykonuje się je ze stopów metali szlachetnych i nieszlachetnych
• zaczepy (mogą być mocowane metodą bezpośrednią z pominięciem etapu laboratoryjnego lub pośrednią), zatrzaski, magnesy (system składa się ze zminiaturyzowanego silnego magnesu ze stopu samarowo-kobaltowego umieszczonego w płycie protezy i czapeczki ze stopu ferromagnetycznego) utrzymujące protezy osadzone na szczątkowym uzębieniu.

Zdrowe dziąsła i zęby tworzą piękny uśmiech. Pomaga w tym periodontologia, która obejmuje leczenie przyzębia (tkanek otaczających ząb) oraz błon śluzowych jamy ustnej.

O chorobie dziąseł – paradontozie mogą świadczyć m.in.: obrzęk i zaczerwienienie dziąseł, krwawienie, przemieszczanie się zębów, nieprzyjemny zapach z ust, osłonięte szyjki zębowe, wydłużanie się koron zębów.

Aby zapobiegać i leczyć choroby przyzębia proponujemy naszym Pacjentom:

• instruktaż higieny jamy ustnej,
• skaling naddziałowy i poddziąsłowy,
• piaskowanie zębów,
• szynowanie zębów,
• kiretaż zamknięty i otwarty,
• zabiegi płatowe,
• sterowaną regenerację tkanek przyzębia i kości,
• zabiegi pokrywania recesji dziąseł

Protetyka ma na celu poprawianie oraz odtwarzanie prawidłowego układu zębów. Stosuje się ją nie tylko w celach estetycznych (usunięcie przebarwień, korekta nieprawidłowego ustawienia), ale głównie dla poprawy funkcji żucia oraz uniknięcia szkód i niedogodności, jakie powstają w następstwie utraty zębów. Obecnie protetyka oferuje bardzo estetyczne i wygodne rozwiązania.

W naszej klinice stosujemy najnowocześniejsze metody:

• korony i mosty pełnoceramiczne Cercon, Empress II,
• licówki pełnmoceramiczne Empress II,
• korony i mosty ceramiczne na złocie i klasycznych stopach stomatologicznych,
• prace kombinowane: na zatrzaskach, teleskopach w oparciu o protezy bezklamrowe.

Mamy bogate doświadczenie w odbudowach protetycznych na implantach. Każde rozwiązanie protetyczne dobierane jest indywidualnie do potrzeb każdego z naszych Pacjentów.

• Brak pojedynczego lub kilku zębów. W tym przypadku stosujemy korony i mosty. W miejscu braku pojedynczego zęba wszczepia się implant, a na nim osadza koronę. Mosty mogą być wykonane z cerkonu lub na podłożu metalowym. Zastosowanie określonego rodzaju mostu zależy od wymagań kosmetycznych Pacjenta oraz od ilości brakujących zębów.

• Brak większej ilości zębów.. W przypadku braku większej ilości zębów proponujemy pracę kombinowaną w oparciu o korony i protezy bezklamrowe. Elementem retencyjnym protezy są specjalne zatrzaski, zasuwy i korony teleskopowe. Nie posiada ona klamer na zębach, co gwarantuje Pacjentowi duży komfort użytkowania. Jest wysoce estetyczna i charakteryzuje się bardzo dobrą stabilizacją.

• Bezzębie. W przypadku bezzębnej żuchwy lub szczęki idealnym rozwiązaniem jest proteza oparta na implantach. Proponujemy wykorzystanie jednej z dwóch opcji:
• wprowadzenie od 2 do 6 implantów (ilość uzależniona od stanu podłoża kostnego) i osadzenie na nich protezy stałej lub ściąganej estetycznej protezy teleskopowej. Celem uzyskania retencji protezy poprzez zastosowanie zatrzasków kulkowych, belki lub teleskopów.
• wprowadzenie od 6 do 10 implantów i wykonanie mostu, który na stałe zostanie zamocowany u Pacjenta. Jest to najbardziej estetyczne i wysoce komfortowe uzupełnienie. Możliwe jest wykonanie mostów teleskopowych – łatwych w utrzymaniu higieny i bardzo estetycznych.

By zapewnić Pacjentom pełny komfort oraz dostosować się do ich indywidualnych potrzeb, w naszej klinice wykonujemy również inne rodzaje protez:

• proteza akrylowa
• proteza acetalowa
• proteza szkieletowa
• proteza szkieletowa na zatrzaskach, zasuwach
• proteza teleskopowa

Tworzywa akrylowe wykorzystywane w protetyce

Należą do związków wielocząsteczkowych i określane są mianem polimerów. Podstawą akryli dentystycznych jest ester metylowy kwasu metakrylanowego,. Wykonuje się z nich płyty i siodła protez ruchomych, zęby do protez, indywidualne łyżki wyciskowe, szyny zgryzowe i szyny ochronne dla sportowców, płyty aparatów ortodontycznych, licowanie powierzchni koron i mostów, podścielenia protez, korony oraz mosty czasowe. Akryle usieciowane łatwiej się kształtuje i poleruje, są bardziej odporne na działanie rozpuszczalników organizcznych oraz tworzenie się siateczki drobnych pęknięć na powierzchni płyty protezy. Kopolimery to materiały akrylowe, które uzyskuje się dzięki wprowadzaniu do metakrylanu metylu innych monomerów metakrylanowych. Z dodatkiem metakrylanu butytlu są bardziej odporne na pękanie pod wpływem gwałtownych obciążeń, połączone z metakrylanem oktylu stają się pod wpływem temperatury jamy ustnej miękkie i elastyczne, natomiast kopolimery octanowo-etylenowe winylu są podstawą do wytwarzania szyn ochronnych dla sportowców oraz łyżek przeznaczonych do aplikacji związków fluoru. Polimery modyfikowane, będący odrębnym rodzajem akryli, uzyskuje się przez dodanie związków nie uczestniczących w procesie polimeryzacji, na przykład organicznych estrów tłuszczowych. Wraz z upływem czasu ślina wypłukuje plastyfikator tłuszczowy, utwardzając tym samym akryl. Akryle plastyfikowane stosuje się jako materiały podścielajace ruchome protezy.

Protezy szkieletowe acetalowe

Stosowane są w zastępstwie klasycznych metalowych protez szkieletowych. Wykonane są z acetalu - odpornego na zginanie materiału termoplastycznego, cechującego się wysoką homogenicznością. Sa cieńsze i bardziej elastyczne od klasycznych protez szkieletowych. Zajmują niewiele miejsca, pokrywają niewielką część podniebienia. Mocowane są, podobnie jak na klamrach. Dzięki temu są łatwiejsze i bardziej komfortowe w użytkowaniu niż protezy akrylowe. Nie spadają, nie uciskają dziąseł, nie niszczą wyrostka zębodołowego. Polecane są osobom mającym alergie na metale. Protezy acetalowe wykonywane są w kolorach zębów lub dziąseł, dzięki czemu są praktycznie całkowicie niewidoczne. Ponadto cechują się wysoką wytrzymałością mechaniczną, a także stabilnością i pamięcią kształtu, niską przewodnością cieplną, odpornością na złamania, niewielką wagą. Umożliwiają regulowanie stopnia sprężystości, pacjenci szybko się do nich adaptują.

Protetyczne postępowanie rehabilitacyjne u pacjentów ze startymi zębami

Ścieranie się zębów jest naturalnym zjawiskiem fizjologicznym, w związku z czym nie wymaga specjalnego leczenia, przy zachowaniu odpowiedniego stosunku normy i wieku. Jednak duża utrata tkanek twardych, przy sporym nasileniu procesu ścierania powinna być traktowana jako wymagająca interwencji protetycznej. Zaawansowane starcie patologiczne zębów objawia się znacznym skróceniem koron klinicznych, powiększeniem przestrzeni międzyokluzyjnej i obniżeniem wysokości zwarcia centralnego. Czasami dochodzi do kompensacji utraconej długości zębów wynikającej z przemieszczenia kości wyrostków zębodołowych i tym samym zapobieżeniu obniżeniu wysokości zwarcia centralnego. W takim przypadku nie podejmuje się działań mających na celu podwyższenie zwarcia centralnego. Jeżeli patologiczne starcie doytyczy kilku zębów w łuku, a wysokość zwarcia centralnego nie uległa zmianie, uzepełnienia protetyczne stosuje się tylko wobec startych zębów. Niezbędne jest w przypadku wystąpienia, uzupełnienie braków w uzębieniu. W przypadku, kiedy patologicznemu starciu uległy tylko zęby przednie, z powodu najczęściej występującej wtedy zbyt małej przestrzeni międzyokluzyjnej uniemożliwiającej tym samym wykonanie pełnowartościowych koron osłaniających stosuje się leczenie ortodontyczne. Polega ono na kontrolowanej intruzji zębów przednich z jednoczesną extruzją zębów bocznych w tym samym łuku. Efektem jest uzyskanie podwyższenia wysokości zwarcia o od jednego do czterech milimetrów, po czym przystępuje się do wykonania uzupełnień protetycznych. Kompleksowa rehabilitacja protetyczna uzależniona jest od stopnia obniżenia wysokości zwarcia oraz oceny wielkości przestrzeni międzyokluzyjnej. Jeżeli obniżenie wysokości zwarcia ma do dwóch mimlimetrów, dalsze postępowanie protetyczne jest rutynowe, jednoetapowe, uzależnione od wskazań. Gdy starcie zębów jest znaczne a skrócenie koron klinicznych zaskutkowało obniżeniem wysokości zwarcia o cztery milimetry, lub gdy występują dolegliwości ze strony stawów skronowo-żuchwowych (będących następstwem obniżenia wysokości zwarcia), stosuje się postępowanie dwuetapowe. Najpierw stosowane są uzupełnienia tymczasowe wykonane w zgryzie konstrukcyjnym, a następnie po trwającym od trzech do sześciu miesięcy okresie adaptacyjnym do nowych warunków zwarciowych wymienia się uzupełnienia tymczasowe na uzupełnienia stałe. W pierwszym etapie leczenia stosuje się:

• tymczasowe korony i mosty wykonane w zgryzie konstrukcyjnym
• tymczasowe korony i mosty oraz częściową protezę osiadającą uzupełniającą braki zębowe
• tymczasowe protezy nakładowe
• szyny repozycyjne

Wybór metody uzależniony jest od ilości zębów oraz jakości braków zębowych. (na podstawie: dr n. med. Teresa Sierpińska, Ocena wybranych czynników etiologicznych, patologicznego starcia zębów. Zasady rehabilitacji protetycznej pacjentów z zaawansowanym starciem zębów w świetle badań własnych. Rozprawa habilitacyjna, Białystok 2009)

Wybielanie zębów metodą nakładkową

Metoda ta sprawia, że marzenia o pięknym białym uśmiechu urzeczywistniają się. Zabieg wybielania zębów jest nieskomplikowany, ale wyjątkowo skuteczny. W gabinecie wykonuje się wycisk zębów Pacjenta. Na jego podstawie w laboratorium przygotowuje się indywidualnie dopasowane cienkie, przezroczyste nakładki. W trakcie kolejnej wizyty Pacjent otrzymuje je wraz z zestawem strzykawek z preparatem wybielającym o stężeniu zależnym od wrażliwości zębów. Po dwu tygodniowym okresie wybielania poprzez noszenie podczas snu nakładek, zęby ulegają wybieleniu - rozjaśnieniu.

Przebarwienia zębów

Intensywny rozwój stomatologii estetycznej nastąpił w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku. W jej skład wchodzi leczenie protetyczne, leczenie chirurgiczne, ortodontyczne, periodontologiczne oraz zabiegi stosowane w stomatologii zachowawczej, w poczet których zalicza się wybielanie zębów. Zabieg ten nie służy leczeniu ale, dzięki niemu zaspokaja się wpływające pozytywnie na zdrowie, dobre samopoczucie poddającej się mu osobie, poprzez zaspokojenie jej potrzeb estetycznych. Naturalny kolor zębów może być biały lub mieć odcień szaroniebieskiego lub kremowo żółtego. Jest indywidualną cechą każdego człowieka. Zależy od składu chemicznego tkanek twardych i proporcji zawartych w nich związków wapnia i fosforu, oraz od barwy, przezierności, a także grubości szkliwa. Na zabarwienia zębów wpływa również przeświecająca przez szkliwo zębina. Przebarwienia zębów mogą być spowodowane zarówno czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Mogą dotyczyć zarówno zębów stałych jak i mlecznych, obejmować całe uzębienie, jego część lub pojedyncze zęby. Do najczęstszych przyczyn wywołujących przebarwienia zębów należą ich wady rozwojowe, przebyte choroby ogólne, leki, zatrucia. Przebarwienie pojedynczego zęba może wynikać z urazu, próchnicy, jej powikłań, stosowanych zabiegów, leków i materiałów.

Wybielanie zębów po leczeniu kanałowym

Pierwszy raz wybielanie zęba z martwą miazgą opisano w 1885 roku. Dotyczyło ono zastosowania przez Garretsona chloru, uzyskanego z chlorowodorku wapnia i kwasu octowego. W późniejszym czasie zaczęto stosować także takie środki utleniające jak chlorek glinu, kwas szczawiowy, pyrozon (nadtlenek wodoru i eter), nadtlenek sodu, nadtlenek wodoru, podfosforan sodowy, wapno chlorowane, cyjanek potasu oraz kwas siarkowy jako środka redukujący. Od lat dwudziestych dwudziestego wieku zęby bezmiazgowe wybielano przy pomocy nadtlenku sodu i nadtlenku wodoru. Wybielanie zębów po leczeniu endodontycznym (kanałowym) stosuje się pod warunkiem, że nie występują kliniczne ani radiologiczne objawy chorobowe zęba i tkanek miękkich, powierzchnia wargowa zęba jest zachowana w stu procentach. Przed wybielaniem zębów należy wykonać zdjęcie radiologiczne aby ustalić stopień wypełnienia kanału korzeniowego. W przypadku stwierdzenia jego nieprawidłowego wypełnienia należy przeleczyć go ponownie, gdyż wydzielające się podczas wybielania substancje mogą przeniknąć do okolicy około wierzchołkowej, wywołując ból i reakcje zapalną. W prawidłowo wyleczonym zębie usuwa się część wypełnienia, około dwóch milimetrów od miejsca połączenia szkliwno-cementowego. Materiał wypełniający kanał jest odizolowywany od komory cementem. Zęby po leczeniu kanałowym można wybielać między innymi metodą stopniowego wybielania, termokatalityczną oraz wewnętrzno-zewnętrzną (nakładkową). W metodzie stopniowego wybielania stosuje się środki chemiczne wybielające zęby między kolejnymi wizytami u lekarza stomatologa. Przy wybielaniu metodą termokatalityczną, stosuje się 30-38 procentowy nadtlenek wodoru w połączeniu z urządzeniami emitującymi ciepło i światło w celu przyśpieszenia i zintensyfikowania skuteczności procesu. Stosuje się w tym celu lampy kwarcowe, halogenowe, plazmowe, diodowe, łukowe (ksenonowe), laser argonowy lub półprzewodnikowy.

Korony pełnoceramiczne

Korony pełnoceramiczne są najdoskonalszym osiągnięciem stomatologii estetycznej. Charakteryzują je: estetyka, precyzja, wytrzymałość oraz bezpieczeństwo. Brak podbudowy metalowej sprawia, że światło na koronach zachowuje się w sposób naturalny i typowy dla zdrowych własnych zębów. Ząb z koroną jest nieodróżnialny od naturalnej korony własnego zęba. Znika również problem z widocznym przy dziąśle rąbkiem metalu.

Licówka ceramiczna

Licówka jest cienką estetyczną nakładką, za pomocą której nadaje się zębowi pożądany kształt, wielkość oraz odcień. Dzięki licówkom można mieć zęby o doskonałym kształcie i kolorze, nawet jeśli zębom własnym daleko było do ideału. Zastosowanie licówek jest precyzyjną pracą przynoszącą satysfakcjonujący i trwały efekt.

Zalety licówek

Zazwyczaj stosuje się licówki porcelanowe, gdyż materiał ten zachowuje najwyższej jakości walory estetyczne. Licówki porcelanowe nie ulegają przebarwieniem, a dodatkowo zachowują piękny wygląd i kształt. Stanowią one atrakcyjną alternatywę dla koron pełnych ze względu na:

• niewielki zakres preparacji twardych tkanek zęba,
• wyjątkową szczelność brzeżną,
• dużą odporność na ścieranie,
• efekt estetyczny,
• kompatybilność z tkankami przyzębia,
• znaczną poprawę samopoczucia Pacjentów.

Licówki umożliwiają zamaskowanie dużych wypełnień, powracających przebarwień, zniekształceń zębów. Pozwalają także na wizualną zmianę wyglądu zębów polegającą na ich wydłużeniu, poszerzeniu, nadaniu wyglądu zgodnego z upodobaniami

Trwałość licówek

Trwałość licówek porcelanowych szacowana jest na pięć - dziesięć lat, natomiast wytrzymałość licówek kompozytowych przewidziana jest na rok – dwa lata. W przypadku rzadko zdarzającego się obluzowania lub odpadnięcia licówki, należy ją zachować i jak najszybciej udać się do dentysty. Licówki zachowają się przez dłuższy okres przy zachowaniu wysokiej higieny jamy ustnej.

Zastosowanie licówek

Licówki stosuje się aby zamaskować trwałe przebarwienia spowodowane leczeniem kanałowym, stosowaniem leków, nadmiarem fluoru. Wykorzystuje się je również do zniwelowania uszkodzeń mechanicznych powstałych w wyniku urazu (pęknięcia, złamania), zgrzytania zębami, stosowania niewłaściwej diety (na przykład spożywania zbyt dużej ilości kwasów). Przy pomocy licówek koryguje się także stemy, czyli przerwy między zębami, najczęściej diastemy – przerwy między jedynkami. Przy ich pomocy można też skorygować nierówne zęby.

Zamiast licówek porcelanowych można stosować licówki kompozytowe (bonding) lub korony protetyczne. Licówki kompozytowe stosowane są przy drobnych zmianach w uzębieniu, natomiast korony protetyczne wykorzystuje się przy znacznych zniszczeniach zębów. Licówki porcelanowe są bardziej dużo bardziej wytrzymałe i trwałe od kompozytowych, oraz pozwalają uzyskać lepszy efekt kosmetyczny. Licówki kompozytowe są wprawdzie dużo tańsze ale są także dużo mniej trwałe i bardziej podatne na przebarwienia. Dlatego są świetnym rozwiązaniem przy korygowaniu małych wad zębów.

Etapy wykonania licówek

Chcąc uzyskać najlepszy efekt kosmetyczny, dobrze jest wykonać wszystkie licówki jednocześnie. Najpierw następuje konsultacja i omówienie zabiegu z pacjentem. Zęby są dokładnie badane w celu ustalenia czy nie ma przeciwwskazań do wykonania licówek oraz aby wybrać najlepsze dla pacjenta rozwiązanie. W razie potrzeby wykonuje się zdjęcie rentgenowskie. Następnie dobierany jest odpowiedni kolor licówek. W dalszej kolejności zeszlifowuje się około pół milimetra szkliwa z powierzchni zębów, w miejscach, w których umieszczone będą licówki. W trakcie tego zabiegu ząb nie zostaje uszkodzony. Pacjent decyduje czy konieczne jest znieczulenie. Po zeszlifowaniu robiony jest dokładny wycisk, na podstawie którego tworzone są licówki. Do czasu ich wykonania, na zębach pacjenta umieszczane są zabezpieczające licówki tymczasowe. Przed ulokowaniem stałych licówek sprawdzany jest ich kolor i dokładność dopasowania. Po akceptacji koloru i kształtu przez pacjenta licówki cementowane są na stałe. Na koniec usuwa się nadmiar cementu i sprawdza zgryz.

Postępowanie po założeniu licówek

Po zakończonym procesie zakładania licówek lekarz udziela wszystkich wskazówek niezbędnych do ich jak najdłuższego zachowania w idealnym stanie. Najważniejsze jest utrzymanie na wysokim poziomie higieny jamy ustnej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na usunięcie wszelkiego osadu nazębnego. Należy zachować możliwie dużą ostrożność przy spożywaniu twardych pokarmów.

Wypełnienia ceramiczne inlay i onlay

Wkłady inlay i onlay są kosmetycznymi wypełnieniami z porcelany lub kompozytu w koronie zęba. Wyróżnia je to, że nadają się do rekonstrukcji dużych ubytków. Stanowią zatem alternatywę dla wypełnień w zębach dokonywanych metodą tradycyjną. Umożliwiają jednocześnie dokładną rekonstrukcję kształtu anatomicznego (guzków, bruzd, etc.) oraz punktów stycznych. Są trwałe, estetyczne i odporne na ścieranie. Nie ulegają przebarwieniom. Odbudowany ząb wygląda naturalnie i idealnie spełnia swoje funkcje. Jest to głównie zasługa precyzyjnej odbudowy kształtu anatomicznego. W zależności od potrzeb Pacjenta stosuje się jedno z dwóch rozwiązań:

• Inlay jest wypełnieniem wykonanym w pracowni protetycznej na podstawie pobranych wycisków, czyli poza jamą ustną. Zapewnia to wyjątkową trwałość, dokładność i wierne podobieństwo do własnego zęba.
• Onlay jest wypełnieniem stosowanym przy rozległym zniszczeniu korony, kiedy możemy zachować ząb żywym (czyli w sytuacji, gdy nie ma konieczności leczenia kanałowego), a potrzebna jest trwała odbudowa i oszczędność zachowanych jeszcze zdrowych fragmentów korony zęba. Wypełnienie jest wykonywane w laboratorium.

W ramach dbania o zdrowie i komfort psychiczny wynikający z pięknego uśmiechu, usuwanie złogów nazębnych i osadów powinno być wykonywane przynajmniej dwa razy w roku. Ich systematyczna likwidacja jest w pełni skuteczna, jeśli utrzymuje się jednocześnie prawidłową higienę jamy ustnej. Poniższe informacje przybliżają metody, za pomocą których pomagamy Pacjentom troszczyć się o nią. Przynoszą dobre efekty, a zarazem są bezpieczne i bezbolesne.

Usuwanie kamienia nazębnego ultradźwiękami

Do czyszczenia zębów i usuwania kamienia nazębnego stosujemy metodę ultradźwiękową, która należy do najbardziej skutecznych. Zasada działania aparatów ultradźwiękowych nie jest skomplikowana: poprzez wibrację ultradźwiękowej końcówki oraz zjawisko kawitacji wody wzbudzonej energią ultradźwiękową usuwa się złogi nazębne. Ultradźwięki, uderzając wraz z wodą w cząsteczki złogów, powodują ich pęknięcia i oderwanie od trzonu zębów. Jednocześnie ultradźwięki działają odkażająco na okoliczne tkanki, a wypływająca z końcówki woda wypłukuje płytkę bakteryjną.

Piaskowanie zębów

Piaskowanie zębów polega na usuwaniu drobin kamienia nazębnego i osadów znajdujących się na powierzchni zębów, powstałych najczęściej wskutek picia kawy i herbaty, palenia papierosów itp. Za pomocą piaskarki, która wyrzuca pod ciśnieniem wodę i specjalną krzemionka, oczyszcza się powierzchnię zębów, usuwając z nich osad. Po przeprowadzonym zabiegu, zęby są bielsze i ukazują swój naturalny odcień.